Ukończył Wydział Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku dyplomem z Intermediów w pracowni prof. Grzegorza Klamana (2013). Swoją praktykę artystyczną opiera o współpracę z osobami, których warunki życia i pracy wyjątkowo go interesują. Skupia się na zagadnieniu polityczności i warunkach organizacji grup i jednostek nie posiadających wystarczającej reprezentacji w społeczeństwie. Sytuacją szczególnie interesującą artystę jest „bycie razem”, w trakcie którego dochodzi do negocjacji warunków wspólnego dzielenia przestrzeni oraz zasad funkcjonowania w niej. Łagowski aranżuje więc zdarzenia, których podstawą jest wspólna praca fizyczna lub zespołowe formy spędzania czasu wolnego, podczas których obie strony ustalają zasady własnego uczestnictwa, współdziałania, a także społecznej widzialności.

Ciepło

Innym problemem interesującym Łagowskiego jest oddziaływanie przemocy symbolicznej, która wyraża się w konieczności dostosowania do norm i wymogów narzucanych przez to co zewnętrze. Jak przyznaje sam artysta ważnymi wątkami w jego twórczości jest wieś, gender i rodzina. Odwołanie do małomiasteczkowej obyczajowości i wiejskiego codziennego trudu życia zarysowuje się szczególnie w jego wcześniejszych pracach. Na zakończenie semestru na ASP wysmarował całą podłogę korytarza krowimi odchodami. Chętnie przywołuje także postać Jagny z Chłopów Reymonta, wskazując tym samym na inną oprócz bezdomnych i biednych grupę wykluczonych – mieszkańców wsi. Wieś według Łagowskiego nijak nie przystaje do sztuki współczesnej, leży całkowicie poza obszarem jej zainteresowania. Sztuka współczesna istnieje jedynie w kontekście miasta, skupiona jest na problemach grup uprzywilejowanych, kreując własny, użyteczny obraz innego. Nie można uznać, że ten obraz nie interesuje Łagowskiego. W jednej z akcji zaprasza on bezdomnych, aby zimą ogrzali jego nagie ciało. Innym razem podczas gdańskiego festiwalu eksplorującego zaniedbane dzielnice, prosi zaniedbanego, pozbawionego środków do życia mężczyznę czy może powąchać jego stopy, skarpetki oraz buty. W twórczości Łagowskiego zawarty jest pewien dwugłos. Z jednej strony próbuje on wypracować model społecznego funkcjonowania sztuki i jej możliwości wpływania na rzeczywistość. Z drugiej zaś charakteryzuje go zwątpienie w skuteczność działań artystycznych, oderwanie ich od rzeczywistej symbolicznej organizacji kulturowej polskiej wsi.

Transparenty (Koło Gospodyń Wiejskich w Osicach)

Najnowsza realizacja w ramach cyklu Transparenty ukazuje społeczność członkiń Koła Gospodyń Wiejskich z Osic - niewielkiej wsi położonej niedaleko Gdańska. Artysta nawiązując kontakt z uczestniczkami zorganizowanego przez KGW kursu rękodzieła i rzemiosła, stopniowo prowokuje je, zadając pytania o ich stosunek do feminizmu. Łagowski próbuje dowiedzieć się w jaki sposób kobiety żyjące w małych społecznościach, które, jak mogłoby się wydawać, są głównymi odbiorczyniami teorii emancypacyjnych, postrzegają feminizm, czy jest im potrzeby do życia i czego oczekują od oficjalnego ruchu działającego na rzecz kobiet. Wcześniejsze realizacje z cyklu Transparenty były zapisem konfrontacji osób z Koła Gospodyń Wiejskich z Potrzanowa (z mężczyzną wybranym przez gospodynie na własnego reprezentanta) z osobami nieheteronormatywnymi określającymi swoje poglądy jako prawicowe. Artysta stara się dowiedzieć dlaczego w trakcie spotkań konstrukcja polityczna tych osób skazana jest na społeczną niewidzialność.