Kim może być kurator po czasach wystaw kuratorskich? Do czego społeczeństwu potrzebna jest sztuka? Jaka jest sztuka po sztuce krytycznej? Ze Zbigniewem Liberą i uczestnikami wystawy „Artysta w czasach beznadziei”: Honoratą Martin, Michałem Łagowskim, Tomem Swobodą, Franciszkiem Orłowskim, Maryną Tomaszewską i Piotrem Blajerskim rozmawia Anna Mituś.
Honorata Martin
Bałam się ludzi, ale wiedziałam, że tylko oni mogą dać mi poczucie bezpieczeństwa (…) Na początku to było nie do przyjęcia. Kogoś obcego prosić o pomoc.
Honorata Martin w rozmowie opowiada o doświadczeniu wyjścia w Polskę, strachu dotyczącym braku celowości i bezsensowności jej działania, lęku przed ludźmi, przypadkowych relacjach nawiązywanych podczas podróży i bezinteresownej gościnności.
Michał Łagowski
Więcej wywrotowych i trangresyjnych momentów ja mam podczas przebierania ziemniaków z ludźmi z okolicznych wiosek niż z pójścia na wernisaż.
Michał Łagowski o performatywnym aspekcie projektu Transparenty. Jak sam twierdzi w galerii zaprezentowane zostały najmniej ciekawe elementy stworzonej przez niego sytuacji, to co się liczy musi pozostać poza galeryjnym wnętrzem.
Tom Swoboda
Tom Swoboda opowiada o procesie powstawiania kolejnej odsłony cyklu Konterfekt, pracy zaprezentowanej na wystawie Artysta w czasach beznadziei. Najnowsza sztuka Polska.
Franciszek Orłowski
To termin, który odnosi się do hydrologii i do stanu wód (…) jest to sytuacja graniczna, która może stać się zagrożeniem dla życia. Miejscem tej pracy jest pole ekonomii, której wszyscy podlegamy. Moje czołganie można porównać jeśli nie do czołgania się bojowego to z pewnością jest w nim potencjał dynamiczny, choć w jakiś sposób jest to postawa podległa.
Franciszek Orłowski o postawie spolegliwej, pracy Strefa wpływów dolnych, o własnej postawie artystycznej i o postawie kuratorskiej Zbigniewa Libery.
Martyna Tomaszewska
Nie każda sztuka powinna być potwornie poważna, rozdzierająca rany i krwawiąca. Można mieć podobny przekaz używając ironii.
Maryna Tomaszewska o kuratorskiej współpracy ze Zbigniewem Liberą, i integracji z artystami biorącymi udział w wystawie Artysta w czasach beznadziei. Najnowsze sztuka polska.
Piotr Blajerski
Stawiam tezę, że samotność jest traktowana jako rodzaj nienormatywnego indywidualizmu (…) to z jednej strony jest propozycja tego stanu, nie tyle krytyka fenomenu kulturowego i ideologicznej konstrukcji co propozycja wywłaszczenia jednostkowości, ale też samotności projektowanej jako walor, narzędzie w relacji z innym.
Piotr Blajerski opowiada o Lonley men, pracy będącej na warsztat zjawisko samotności pojętej jako subwersywną antytezę indywidualizmu świata zachodniego.