Artystka, projektantka, pedagog. Od 2006 asystentka na Wydziale Architektury Wnętrz w pracowni projektowania Wnętrz prowadzonej przez prof. Krzysztofa Wołowskiego na ASP we Wrocławiu. Obecnie w trakcie oczekiwania na obronę doktorską oraz przygotowywania się do objęcia kierownictwa nad nowo utworzoną Pracownią Projektowania Przestrzeni Interaktywnych przy Centrum Innowacyjności na ASP we Wrocławiu. Aktywnie działa zarówno na polu sztuki współczesnej, jak i dizajnu interaktywnego.

Strategie przyjmowane w pracy twórczej to łączenie doświadczeń architekta wnętrz ze środkami wyrazu właściwymi sztuce współczesnej. Motyw przewodni podejmowanych zagadnień to budowanie przestrzeni dialogu pomiędzy dziełem i odbiorcą poprzez niekonwencjonalne środki wyrazu. Sobolewska to autorka wielu instalacji interaktywnych, działań eksperymentalnych oraz projektów dedykowanych przestrzeni publicznej.

Uczestniczka wielu wystaw zbiorowychi indywidualnych zorganizowanych zarówno w kraju jak i za granicą. Swoje prace prezentowała m.in. w moskiewskim Garage Center for Contemporary Culture (Interaktywny Plac Zabaw wraz z Patrycją Mastej i Pawłem Janickim, w ramach Art Experiment), w brukselskim Bozar (Look at Yourself), w lubelskich Warsztatwach Kultury (Widzące Miejsce - podczas projektu prezydencyjnego Mindware), na XIII Biennale Sztuki Mediów WRO we Wrocławiu (Interaktywny Plac Zabaw), w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki (Interaktywny Plac Zabaw), czy w CSW Toruń (Interaktywny Plac Zabaw). Zdobywczyni licznych nagród i wyróżnień, min. nagrody wARTo w kategorii „plastyka” przyznanej przez redakcję wrocławskiej „Gazety Wyborczej” twórcom projektu Interaktywny Plac Zabaw (2009). Finalistka New Media Award Of The Liedts-Meesen Foundation w Gent za instalację RGB.

Propozycja projektu

Spójrz na siebie

Świadome patrzenie, przyglądanie się jest wyrazem ludzkiego zainteresowania. To z kolei stanowi źródło człowieczego szczęścia, poczucia egzystencjalnego spełnienia. Jak twierdzi Erich Fromm człowiek jest bowiem szczęśliwy tylko wtedy, gdy interesuje się tym, co tworzy. Patrząc nawiązujemy kontakt nie tylko z otaczającą nas rzeczywistością, ale również z samym sobą. Na tym min. polega kontemplowanie sztuki. A co jeśli my sami staniemy się jej cząstką?

Spójrz na siebie jest zaproszeniem do indywidualnej refleksji nad samym sobą, nad sensem naszego udziału we wszechogarniającej rzeczywistości. Przeistoczeni w dzieło sztuki zyskujemy okazję do wyrywania się z chaosu coraz szybciej przebiegającej codzienności. Idea, jaka przyświeca instalacji to próba zatrzymania czasu w celu dostarczenia człowiekowi doraźnych choćby bodźców do głębszego doznawania swojego ‘ja’.

Tym, co nurtuje artystkę jest odpowiedź na pytanie: Jak postrzegamy siebie w dobie współczesnej dynamicznej rzeczywistości? Demaskuje kondycję świadomego przeżywania współczesnego człowieka, jego konfrontowania się z nabierającą coraz większej prędkości codziennością. Tym, co charakteryzuje pokolenie XXI wieku jest tzw. telanthropizm. Według Bergera, szwajcarskiego historyka sztuki i badacza kultury audiowizualnej jest to fenomen konstytuujący jedną z najbardziej specyficznych cech naszego społeczeństwa. Telanthrop ( z greckiego: tele - daleko, anthropos - człowiek) to inaczej jednostka pokonująca stosunkowo duże dystanse w minimalnym czasie. Pozbawiony umiejętności kontemplacji przemierzanej przestrzeni nie zauważa wielu otaczających go wartości. Inni ludzie są dla niego zupełnie nie znaczący ‚a rzeczywistość jawi się natomiast jako przestrzeń bezkompromisowego pościgu za wciąż uciekającym celem. Pościg, nieuzasadnionym pęd często opisywany jest jakochoroba XXI w. Opracowywane przeze artystkę instalacje, w większości wkomponowane w przestrzeń miejską są tymczasową odskocznią, azylem dla zarażonego nią społeczeństwa.

Spójrz na siebie to rodzaj przystani dla przechodniów w przestrzeni miejskiej. Zainstalowany w okolicy metra St. Catherine w Brukseli stał się alternatywą dla udających się w różnych kierunkach podróżnych. Cel instalacji to wybicie ich z rytmu nieustannego biegu, zaproszenie do wspólnego doświadczania, zbiorowej medytacji w obrębie pola sztuki. Obiekt stał się doraźną szansą na współtworzenie pewnego rodzaju kolektywnej świadomości, równoległego delektowania się tzw. ‘bogactwem bycia’, o którym przypomina Fromm w jednej ze swoich sentencji (Celem naszego życia nie powinno być posiadanie bogactw, lecz bogactwo bycia).

Tym, co istotne w projekcie, a co charakterystyczne jest dla większości realizowanych przeze artystkę prac jest aktywny udział widza w odbiorze instalacji. Tym, na co zwraca uwagę w kolejno realizowanych pracach są emocje, jakie towarzyszą odbiorcą. Artystka stawia na żywą partycypację widzów, która w przypadku tworzonych przez nią instalacji równa jest współkreacji.

Spójrz na siebie