Propozycja projektu

Wzrokocentryczna kultura, w której żyjemy ze szczególną intensywnością koncentruje się na wizualnych elementach współczesnej rzeczywistości. Nieprzerwany potok obrazów zalewa nasze otoczenie. Jednak problem utraty wzroku w sztukach wizualnych nadal zajmuje marginalną pozycję…

Realizując w roku bieżącym swoją pracę dyplomową pod tytułem Niewidome obrazy miałam przyjemność (i tym samym trudność) obcować ze środowiskiem osób Ociemniałych. Przebywając w Ich towarzystwie, poruszając się z Nimi w przestrzeni miejskiej, konfrontując się z Ich rzeczywistością jednocześnie obserwowałam również świat zewnętrzny – społeczeństwo sparaliżowane problemem niepełnosprawności, skrępowane obecnością cudzego nieszczęścia. W pamięci zapadły mi zwłaszcza spojrzenia oraz reakcje ludzi nie potrafiących pomóc i nieprzyzwoicie ciekawych… Spostrzeżenia te stały się dla mnie źródłem zdumienia oraz inspiracji.

Projekt nie-widze-nie w swej formule przypomina nieco eksperymen. Realizację podzieliłam na dwa etapy pracy: pierwszym jest zdobywanie informacji (wizualnych) o reakcjach ludzi „sprawnych” na ludzi „niesprawnych” (niewidzących). Jest to możliwe dzięki użyciu ukrytej kamery (zamontowanej przy osobie niewidzącej), będącej metaforycznymi oczami tych, którzy widzieć nie mogą. Świat rejestrowany z Ich perspektywy, z mowy ciała, z codziennego rytmu dnia… Czy obraz okaże się być chaotyczny?Jakie są reakcje ludzi widzących-nieświadomych rejestracji? Ciekawi mnie ta strona ludzkiej reaktywności, która dla osób „odstających” od przyjętych standardów „normalności” staje się formą osaczenia…

Nagrane materiały wideo w drugim etapie realizacji zostaną wyselekcjonowane, a następnie zmontowane w całość “niewygodną” dla odbiorcy Wideo instalacja ma w ostatecznym założeniu osaczyć widza spojrzeniem / zainteresowaniem. Obrazy zmultiplikowane tak, aby ułożyły się w tłum obserwatorów, w skali 1:1, wyświetlane na czterech ścianach pomieszczenia stworzą przestrzeń niekomfortową dla widza postawionego w sytuacji analogicznej do tej, w której znajdują się osoby Niewidzące w ramach swej codziennej rzeczywistości. Zarejestrowane dźwięki towarzyszące ruchomym obrazom zostaną chaotycznie nawarstwione, co dodatkowo zaburzy „dobre samopoczucie” obserwowanego odbiorcy.